کیست بیکر که کیست پوپلیته نیز نامیده می شود معمولا در  افراد بالغ به علت وجود یک مشکل در مفصل زانو به وجود می آید. از جمله این مشکل ها می توان به التهاب مفصل یا پارگی منیسک زانو یا آرتروز اشاره کرد.

این شرایط می توانند سبب تولید بیش از حد مایع توسط زانو شده که این پدیده خود منجر به ایجاد کیست بیکر می شود. کیست بیکر در اطفال می تواند بدون وجود هیچ گونه مشکلی در مفصل زانو ایجاد شود.

با اینکه کیست بیکر می تواند سبب ایجاد تورم شده و در فرد احساس ناراحتی به وجود آورد، معمولا درمان مشکل زمینه ای  آن، رهایی از این وضعیت را ممکن می کند.

 

بیشتر بدانید : همه چیز درباره سمع قلب

 

علائم وجود کیست بیکر

در برخی موارد، کیست بیکر هیچ گونه دردی ایجاد نکرده و امکان دارد فرد متوجه وجود آن نباشد. در صورتی که فرد به علائمی دچار باشد، آن علائم می توانند شامل موارد زیر شوند:

تورم در پشت زانو و گاهی در ساق

درد زانو

سفتی و عدم توانایی خم کردن زانو

نکته: علائم می توانند پس از فعالیت یا ایستادن به مدت طولانی تشدید شوند.

 

عوامل ایجاد کننده کیست بیکر

زانو از استخوان، لیگامان ( رباط )، تاندون و غضروف تشکیل شده است. تاندون و غضروف نیاز به روان شدن دارند و این روانی را از مایع سینوویال دریافت می کنند. این مایع اصطکاک را کاهش داده و به زانوها کمک می کند تا حرکتی روان تر داشته باشند.

در هر زانو کیسه های مختلفی به نام بورسا وجود دارند که مایع سینوویال در آن ها جریان دارد. بین بورسای پوپلیته (کیسه ای در پشت زانو) و مفصل زانو یک سیستم دریچه مانند وجود دارد که جریان مایع سینوویال را تنظیم می کند.

در صورتی که زانو بیش از حد مایع سینوویال تولید کند، این مایع می تواند در بورسای پوپلیته تجمع یابد.

 

 

این پدیده می تواند به وسیله التهابی در مفصل زانو به وجود آید که معمولا ناشی از یک مشکل زمینه ای است. از جمله این مشکلات زمینه ای می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 نقرس

در این بیماری سطح اسید اوریک در خون بیش از حد بالا (هایپر اوریسمی) رفته و سبب ایجاد کریستال های اورات در اطراف و داخل مفاصل می گردد. این تجمع موجب التهاب و درد شدید می شود.

هموفیلی

یک بیماری وراثتی است که در آن خون به طرز مناسب لخته نشده و به خونریزی داخلی و همچنین آسیب مفصلی منجر می شود.

لوپوس

یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت سالم و عادی بدن حمله می کند.

 آرتروز (استئوآرتریت)

نوعی از التهاب مفاصل است که توسط التهاب، فروپاشی و در نهایت از بین رفتن غضروف در مفاصل به وجود می آید. در این بیماری غضروف به مرور زمان از بین می رود.

 

پسوریازیس

برخی از این بیماران نیز درد و التهاب را در مفاصل خود احساس می کنند.

آرتریت واکنشی

یک نوع التهاب مفصلی است که به دنبال بعضی از بیماری های عفونی دستگاه تنفس، دستگاه ادراری –تناسلی یا دستگاه گوارش ایجاد می شود و دلیل آن تشابه بعضی آنتی ژن های عوامل عفونت زا با پروتئین های موجود در غشای سینوویال مفصل است که در نتیجه سیستم ایمنی بدن علیه بافت خودی مفصل نیز وارد عمل می شود و آن را دچار التهاب می کند.

 آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)

یک نوع التهاب مفصلی ناشی از خودایمنی است.

آرتریت عفونی

التهاب مفاصل که در اثر یک عفونت باکتریایی به وجود آمده است.

 آسیب

آسیب یا تروما به زانو مانند پارگی منیسک می تواند به ایجاد کیست بیکر منجر شود. این موارد میان ورزشکاران رایج است.

 

تشخیص کیست بیکر

کیست بیکر  را اغلب می توان به وسیله معاینه فیزیکی تشخیص داد. با این حال، از آنجایی که علائم و نشانه های کیست بیکر مشابه با علائم بیماری های جدی تری از جمله وجود لخته خون، آنوریسم یا تومور می باشند، امکان دارد پزشک انجام آزمایش های تصویر برداری غیر تهاجمی را تجویز کند. از جمله این آزمایش ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

•  سونوگرافی
•  تصویر برداری با اشعه ایکس
•  تصویر برداری تشدید مغناطیسی (MRI)

درمان کیست بیکر 

گاهی اوقات  کیست بیکر به صورت خود به خودی از بین می رود. با این حال، در صورتی که کیست بزرگ بوده و سبب ایجاد درد شود، پزشک می تواند انجام درمان های زیر را پیشنهاد دهد:

مصرف دارو

پزشک می تواند یک داروی کورتیکوستروئید مانند کورتیزون را جهت کاهش التهاب به درون زانو تزریق کند. این دارو با اینکه می تواند سبب تسکین درد شود اما همواره از بروز دوباره کیست پیشگیری نمی کند.

تخلیه ترشحات (درناژ)

پزشک می تواند با استفاده از یک سوزن مایع را از مفصل زانوی فرد خارج کند. این فرایند آسپیراسیون با سوزن نامیده شده و اغلب تحت هدایت سونوگرافی انجام می شود.

فیزیوتراپی

قرار دادن یخ، استفاده از باند فشاری و چوب زیر بغل  می توانند به کاهش درد و تورم کمک کنند. تمرینات آرام محدوده حرکتی و تمرینات قدرتی برای عضلات اطراف زانو نیز می توانند به کاهش علائم و حفظ فعالیت زانو کمک کنند.

پزشکان در صورت امکان علت زمینه ای ایجاد کننده کیست را درمان می کنند. اگر پزشک تشخیص دهد که پارگی منیسک علت تولید بیش از حد مایع سینوویال است، می تواند انجام عمل جراحی برداشت یا ترمیم منیسک آسیب دیده را توصیه کند.

کیست های بیکری که با آرتروز مرتبط هستند معمولا با درمان آرتروز بهبود می یابند. مداخله جراحی در این موارد به ندرت مورد نیاز است.

برداشتن کیست بیکر با جراحی به عنوان یک عمل مستقل ندرتا ضرورت می یابد.

 

برای کسب اطلاعات بیشتر به لینک تماس با ما مراجعه فرمایید.