رونویسی اولین گام بیان ژن مبتنی بر DNA است، که در آن فاکتورهای رونویسی یک بخش خاص از DNA توسط RNA پلیمراز به RNA (به ویژه mRNA) کپی می‌شود. هر دو DNA و RNA اسیدهای نوکلئیک هستند که از جفت پایه نوکلئوتیدها به عنوان زبان مکمل استفاده می‌کنند. در طی رونویسی، یک توالی DNA توسط RNA پلیمراز خوانده می‌شود، که یک رشته مکمل RNA ضد پارالل (به صورت موازی ولی در جهت عکس یکدیگر) را به نام رونویسی اولیه تولید می‌کند.

عوامل رونویسی بیان ژن را از طریق نقوش اتصال دهنده DNA تنظیم می کنند. پیش بینی دقیق این استعاره ها ضروری است زیرا مطالعه همه آنها در همه ژنوم های توالی یوکاریوت غیرممکن است.

جدید در اینجا یک روش محاسباتی جدید به نام “رگرسیون شباهت” برای بررسی و پیش بینی توسعه نقوش فاکتور رونویسی استفاده می شود.

در این مطالعه ، کشف شد که ژن های مربوط به برخی از عوامل رونویسی که تصور می شد در بسیاری از گونه ها نقش های مشابه دارند ، در انسان منحصر به فرد هستند و می توانند نحوه ایجاد آنها را به ما بگویند. به گونه های بشری کمک کنید.
. مخترعین معتقدند که این یافته ها ممکن است پاسخی به تفاوت بین انسان و شامپانزه باشد.

محقق سام لمبرت گفت: “حتی در گونه های نزدیک به انسان مانند شامپانزه ها ، بخش قابل توجهی از عوامل رونویسی وجود دارد که احتمالاً به توالی های جدید متصل می شوند.”
این بدان معنی است که آنها عملکرد جدیدی دارند و بیان ژنهای مختلف را تنظیم می کنند که ممکن است برای تفاوت گونه ها مهم باشد.

در حالی که 99 درصد شامپانزه ها و ژنوم انسان یکسان هستند ، محققان می گویند این دو گونه فقط دوازده فاکتور رونویسی با نقش و نگارهای مختلف دارند که می تواند باعث تفاوت در بیان هزاران ژن مختلف شود. یک مولکول می تواند سرانجام چیزی را به وجود آورد. تغییراتی بین شامپانزه ها و انسان ها.

همچنین استفاده از این روش شکار ادعاهای قبلی در مورد حفظ تقریباً کامل نقوش بین انسان و مگس سرکه را به چالش می کشد.