استخوان پاشنه بزرگترین استخوان مچ پا است. شکستگی استخوان پاشنه تقریباً 2٪ از همه شکستگی ها را تشکیل می دهد.

تقریباً 40-40٪ این شکستگی ها داخل مفصلی با جابجایی است و 95٪ این شکستگی ها در گروه سنی 21 تا 45 سال رخ می دهد.

این شکستگی ها اغلب به دلیل سقوط از ارتفاع ایجاد می شوند. در 5-9 of موارد ، دو طرفه و در 10 of موارد ، شکستگی در سایر قسمت های بدن ، به ویژه در ستون فقرات قفسه سینه و کمر مشاهده می شود.

در این موارد ، بیمار حتی ممکن است از کمر درد با وجود آسیب مهره شکایت نکند ، بنابراین بررسی دقیق عصبی این ناحیه از ستون فقرات برای تشخیص ضروری است.

مکانیسم شکستگی پاشنه

از آنجا که استخوان پاشنه عموماً از استخوان اسفنجی تشکیل شده و قشر بسیار نازکی دارد ، حتی نیروهای فشاری خفیف مانند افتادن از ارتفاع کم نیز می توانند باعث وارد آمدن شکستگی داخل مفصلی در هنگام قرار دادن تالوس در استخوان پاشنه شوند. این مکانیسم در 80 تا 90 درصد موارد شکستگی های داخل مفصلی صادق است.
کشش ناگهانی تاندون آشیل به دلیل انقباض ناگهانی عضلات خلفی پا (گاستروکنمیوس و کف پا) به ویژه در افراد دیابتی باعث بیرون زدگی استخوان پاشنه و ایجاد شکستگی خارج مفصل می شود.
نیروی مستقیم یا بسته می تواند باعث شکستگی هر قسمت از استخوان پاشنه شود.

علائم شکستگی پاشنه پا

بیمار پس از سقوط از بلندی از درد شدید در پاشنه شکایت دارد و نمی تواند روی پاشنه پا بایستد. در معاینه – تورم و خونریزی پاشنه و کف پا. لمس پاشنه پا لطیف و دردناک است. هنگام مشاهده ، ممکن است پاشنه پا در طرفین عمق بیشتری داشته باشد و اندازه گیری های دقیق از مچ پا تا پایین پاشنه پا نشانگر کاهش قد است.

حرکت مچ طبیعی است ، اما محدودیت های آشکاری در حرکت و خارج از مفاصل استخوان های مچ پا میانی وجود دارد که تقریباً همیشه آسیب دیده اند.

در بسیاری از موارد ، شکستگی جدا شده در پاشنه پا ، شکستگی در قسمت مهره ای وجود دارد (معمولاً در قسمت پایین قفسه سینه یا قسمت فوقانی کمر). این نشان می دهد که شکستگی به دلیل سقوط از ارتفاع بوده است.

برای تشخیص شکستگی پاشنه ، رادیوگرافی محوری و مشخصات محوری مفصل مچ پا لازم است. رادیوگرافی از پاشنه مخالف و ستون فقرات قفسه سینه ، ناحیه کمر حتی برای بیمارانی که شکایت ندارند نیز لازم است.

شکستگی های خارج مفصلی

درمان محافظتی شامل بانداژ الاستیک، استراحت در بستر و بالا نگه داشتن اندام برای کاهش تورم به مدت ۴-۳ هفته است و بعد از ۲ هفته ورزش و حرکت مفاصل مچ پا و مفصل زیر مچ پا شروع میشود. اگر قطعات شکسته شده جا به جا شده باشند، جااندازی شکستگی به روش بسته و یا با عمل جراحی ضروری است.

شکستگی داخل مفصلی

درمان اولیه شامل استراحت در بستر با بانداژ الاستیک و بالا نگه داشتن اندام برای کاهش تورم است. موارد بدون جابجایی با ۶ هفته عدم تحمل وزن و حرکت آزاد مفصل مچ پا و زیر مچ پا ، درمان می شود.

در موارد جا بجایی بیش از ۲ میلیمتری استخوان ها، درمان به صورت جااندازی باز و ثابت کردن قطعات با پلاک و پیچ است و اگرشکستگی بصورت خرد شدگی زیاد باشد، درمان بصورت جااندازی بسته و حرکت زودرس مفصل مچ پا است.

شکستگی باز پاشنه

۸ تا ۱۷ درصد موارد شکستگی پاشنه به صورت باز می باشد که باعث عوارضی مثل عفونت عمقی، التهاب مزمن استخوان و گاهی آمپوتاسیون ( قطع عضو ) می شود. درمان در این موارد شامل شستشو و دبریدمان مکرر زخم و بی حرکتی جهت حفاظت از بافت نرم است.